Gniew to ostatnie już spotkanie z prokuratorem Szackim. Po rewelacyjnych częściach „Uwikłanie” i „Ziarno Prawdy” jest to część ostatnia i moim zdaniem najsłabsza. Może to kwestia mojego uprzedzenia, ale czytało mi sie to dosyć ciężko. Nie podobał mi się wątek przewodni przemocy domowej. Cały czas nie mogłem się oprzeć wrażeniu, ze jest to zagranie pod publiczkę. Wrzucenie do poczytnej powieści bardzo nośnego tematu, spowoduje, że powieść stanie się jeszcze poczytniejsza. Zaznaczam, że to jest tylko i wyłącznie moje subiektywne odczucie i zdanie na jego podstawie uformowane. Może ja po prostu jestem na to uczulony? Podobnie nie podobał mi się w Millenium wątek wplecenia prblematyki Human Trafficking. Tylko, ze tam było to moim zdaniem zrobione bardziej delikatnie i nie stanowiło głównej osi akcji.
Poza tym książka jest niezła, aczkolwiek mocno zaskakująca i to niekoniecznie tak jakbyśmy sobie tego życzyli. Autor postanawia odrobinę (nawet chyba ciut więcej niż odrobinę) odkryształować Szackiego. Spowodowało to, że książkę zakończyłem czytać z niesmakiem. Tak bardzo nie podobało mi się jej zakończenie.
Tym razem akcja książki dzieje się w Olsztynie. Mieście, które zapamiętałem ze swoich służbowych wizyt tam, w dokładnie ten sam sposób, w jaki przedstawił to Miłoszewski. Zimne i nieprzyjazne. Pamiętam, że to co mi najbardziej zapadło w pamięć, to to, że zimą piesi mają tam przechlapane. I to czasem dosłownie. W wielu miejscach nikt sobie nie zajmuje głowy tym, żeby odgarnąć śnieg na chodniku. Efekt tego był taki, ze niejednokrotnie idąc do hotelu lub z hotelu, brodziłem w śniegu do łydek i dochodziłem na miejsce z mokrymi nogawkami.
Wracając do książki. Autor postanowił się pożegnać z Szackim w dosyć nietypowy sposób. Co prawda zostawił sobie jeszcze delikatną furtkę ku temu, żeby do niego powrócić, ale nie wiem, czy będzie chcial z tej furtki skorzystać.
Reasumując ja mam żal do Miłoszewskiego że trylogię zakończył w ten sposób. Moim zdaniem Szacki zasłużył na lepsze potraktowanie.
Co do reszty fabuły, to uważam, że została napisana bez żadnych zarzutów. Wręcz rewelacyjnie. Cały czas od początku do końca książka trzyma w napięciu. Gdyby nie przemoc domowa i sposób zakończenia, dałbym lepszą ocenę. Niestety te dwie rzeczy zepsuły mi zbyt dużo przyjemności wynikającej z obcowania z tą książką.
OCENA 6/10 pkt